ارزیابی فعالیت ماکروفاژها و نوتروفیل های آلوده به کاندیدا آلبیکنس رت های دیابتیک در محیط کشت

هدف: محققان یکی از علتهای افزایش شیوع عفونتهای قارچی از جمله کاندیدیازیس1 را در بیماران مبتلا به دیابت نقص ایمنی ذکر کرده اند که نقص در فعالیت ماکروفاژها و نوتروفیل ها از آن جمله است . نوتروفیل ها و ماکروفاژها از طریق مکانیسم های اکسیداتیو و غیراکسیداتیو در دفاع بر علیه کاندیداآلبیکنس شرکت می کنند. مواد و روشها: در این تحقیق فاکتورهای پراکسید هیدروژن (واسطه اکسیژنی واکنش گر) و نیتریک اکساید (واسطه نیتروژنی واکنش گر) نوتروفیل ها و ماکروفاژها در برابر کاندیدا آلبیکنس در مدل حیوانی موش صحرایی2 بررسی شد. با تزریق وریدی استرپتوزوسین3 به میزان 65 میلی گرم / کیلوگرم ، مدل رت دیابتیک به دست آمد. سنجش فاکتور نیتریک اکساید براساس روش گریس4 و فاکتور پراکسید هیدروژن طبق روش والترراچ و همکاران5 انجام شد. همچنین شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس روی محیط سابورودکستروز آگار در دو گروه سالم و دیابتیک انجام گرفت . نتایج و بحث: نشان داد ماکروفاژهای گروه سالم در برابر کاندیدا آلبیکنس نسبت به گروه دیابتیک، نیتریک اکساید بیشتری تولید کردند و این اختلاف معنی دار بود (028/0 p). نوتروفیل های گروه سالم نیز در برابر کاندیدا آلبیکنس در مقایسه با گروه دیابتیک نیتریک اکساید بیشتری تولید کردند (165/0 p) .در ارتباط با عامل پراکسیدهیدروژن ماکروفاژها در دو گروه سالم و دیابتیک ، تفاوت چندانی مشاهده نشد. ولی نوتروفیل های گروه دیابتیک در مقایسه با گروه سالم عامل پراکسیدهیدروژن بیشتری تولید کردند (1 p). در نوتروفیل های بدون تحریک گروه دیابتیک نسبت به گروه سالم افزایش تولید پراکسیدهیدروژن مشاهده شد. در شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس بین دو گروه سالم و دیابتیک تفاوت معنی داری مشاهده نشد (058/0 p) و بین شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس و پاسخهای ایمنی مورد بررسی در این تحقیق ارتباطی وجود نداشت . نتیجه گیری: اگر چه عوامل وابسته به اکسیژن و نیتروژن پس از ابتلا به دیابت دچار تغییر، مثلاً کاهش ، می شوند؛ ولی تغییرات در سایر عوامل سیستم ایمنی را نمی توان نادیده انگاشت .